Diversiteit en ongelijkheid tijdens de COVID 19-pandemie

De Coronacrisis treft ons allemaal, maar niet op gelijke wijze. De pandemiebesmetting doorkruist gender en sociale klasse, leeftijd en grenzen, gezonde mensen en chronisch zieken. Maar hoe ouder en ongezonder, hoe meer vitale risico’s je loopt. Bovendien is de correlatie tussen gezondheid en inkomensniveau al langer bekend. Daarenboven is het zo dat hoe minder financiële middelen je hebt, hoe moeilijker de opsluiting is of hoe groter de kans op andere problemen, met name gezondheidsproblemen. Bovendien heeft niet iedereen dezelfde mogelijkheid om het virus te vermijden, en voor sommige groepen en personen is dit zelfs bijna onmogelijk.

In de zoektocht naar een structurele en duurzame oplossing moeten de politieke besluitvormers en alle sociale actoren werken aan de terugdringing van deze ongelijkheid.

In heel wat sectoren moeten werknemers gaan werken, of ze nu al dan niet worden beschouwd als “essentieel”, of werken in sectoren die niet kunnen telewerken, of worden betaald door de sociale zekerheid. Veel werknemers hebben gewoon geen keuze: beschermende maatregelen of niet, als ze niet gaan werken vallen ze zonder inkomen.

Hoewel er onder de werknemers die gedwongen zijn om te blijven werken zowel mannen als vrouwen zijn, gaat het in heel wat gevallen om vrouwen. Zij oefenen een beroep uit dat fundamentele functies vervult in de huidige kritieke situatie van veralgemeend isolement. Toch zijn deze onmisbare beroepen verre van de meest gewaardeerde. Veel van deze werknemers zijn immigranten. Zij werden en worden vaak op vele gebieden gediscrimineerd.

De veralgemeende isolatiemaatregelen lijken stap voor stap afgebouwd te worden in mei 2020. De vakbondsorganisaties zijn van mening dat werknemers die niet in lockdown zijn aan meerdere risico's zullen worden blootgesteld. In deze optiek roepen de vakbonden de werkgevers op al het mogelijke te doen om de maximale veiligheid van de werknemers te garanderen en de verplichtingen i.v.m. de wet op het welzijn na te komen (het uitvoeren van een risicoanalyse voor de werkhervatting, het verstrekken van adequate beschermingsmiddelen, vorming van het personeel over nieuwe gewoonten, enz.).

In deze grimmige context eisen we, zeker voor de meest blootgestelde werknemers, dat er rekening wordt gehouden met de grote Brusselse diversiteit. De ongelijkheid die bepaalde categorieën werknemers en hun gezinnen meer treft moet worden bestreden. Het gelijkheidsbeginsel tussen vrouwen en mannen moet worden nageleefd, meer bepaald op het vlak van verloning, net zoals de maatregelen om ieders grondrechten te beschermen en effectief te maken.

De diversiteitsconsulenten,

ACLVB, ACV, ABVV

Brussel, 5 mei 2020